Er mogen “zijn”
Ze vertelt dat ze moe is en de afgelopen nachten slecht heeft geslapen door onrustige dromen. Daarnaast ervaart ze momenteel flinke spanning tussen haar ribben in de bovenrug.
Afgelopen weekend was ze weg met haar familie. Een familielid heeft een zoon met autisme. Dit zorgde voor een gespannen en soms heftige dynamiek tijdens het uitje. En in dit weekend kiest ze ervoor zich met regelmaat terug te trekken om een boek uit te lezen of een wandeling te maken.
Vooral het gevoel van onmacht overheerst, omdat het bespreekbaar maken van de niet effectieve aanpak omtrent de neef met autisme keer op keer op weerstand stuit. Hier geen invloed op hebben, versterkt haar gevoel van onmacht en raakt haar. Het zorgt voor een gevoel van onrust.
Bovendien herdenkt ze deze week haar eigen autistische broer, die een paar jaar geleden is overleden. In haar gezin ging er vroeger veel aandacht naar hem toe en daarnaast werkte haar ouders allebei. Voor haar was weinig aandacht.
Gevoel van onmacht
Ik vraag haar of ze het gevoel van onmacht bij zichzelf herkent. Ze antwoord bevestigend. “Als kind cijferde ik mezelf weg, kon niets aan de situatie veranderen en wilde mijn ouders niet tot last zijn”.
Ik neem haar mee naar haar gevoel. “Hoe voelt wanneer er geen aandacht is voor jou? Om die onmacht te voelen?” Ik nodig haar uit om haar kleine zelf te omarmen en letterlijk haar armen om zich heen te slaan. En … “als het fijn voelt”… zichzelf zachtjes in haar armen heen en weer te wiegen. “Troost haar maar. Zeg haar maar: “ jij doet er toe! Je mag er zijn! En, adem rustig door. Durf maar!”
Zo zit ze een tijdje zichzelf omarmend en wiegend. Ik zie haar mimiek veranderen. Ze laat het proces zijn ding doen en omarmt haar oude pijn. Heel mooi om hier getuige van te zijn. Dankbaar.
Ik sluit deze oefening af met een grondingsoefening. Ze geeft aan zich meer ontspannen te voelen. En de pijn tussen haar ribben voelt al milder.
Verbonden ademen
In de verbonden ademsessie die hierop volgt ontstaat er nog meer ruimte om het oude los te laten en het nieuwe te omarmen, zich veilig te voelen in haar lijf en te beseffen dat ze er mag ZIJN. Onwennig geeft ze gehoor aan de fluisteringen van haar lichaam.
Lichtjes beweging haar vingers en tenen. Er is een mild schudden met het hoofd, en ….. voorzichtig … een Aaa klank. Ik zeg haar: “durf maar, jij mag gehoord worden, jij mag er zijn” - er prikt een traan in haar ooghoek - “Laat maar los, je bent veilig”.
Na het actieve ademdeel, mag ze heerlijk gaan ontspannen. Ze vertelt na afloop dat ze verbaast is over hoe diep ze weg was en toch bewust aanwezig.
De spiertjes tussen haar ribben voelen nog meer ontspannen. Fijn.
Kaartje trekken
Met een kopje thee erbij, laat ik haar nog een maan-orakel kaart trekken. Ze trekt eerst kwartier in kreeft. De kaart sluit wonderbaarlijk aan op de huidige situatie. Hij gaat over jezelf mogen zijn, er vertrouwen in hebben dat je goed genoeg bent, over niet aan jezel twijfelen en het feit dat JIJ mag kiezen.
Hoe toepasselijk. Ze is momenteel aan het solliciteren – heeft een hoge gunfactor – en heeft dus meerdere opties om uit te kiezen. Ze heeft al besloten om op één van de werkplekken mee te lopen, zodat ze kan “voelen” of deze job hij haar past. Mooi!
Dankbaar
Ik bedankhaar voor haar openheid en vertrouwen tijdens deze adem & coaching sessie en we maken een vervolg afspraak.
En ik ervaar maar weer eens, dat als je werkt met wat er is er pareltjes ontstaan. Het lichaam heeft alle antwoorden en geeft aan wat er nodig is. Machtig mooi dat ik haar proces vandaag mocht begeleiden.
