Ademwerk...dat is mij te zweverig....

Vandaag sprak ik een collega op de sportschool. Zij is trainingsacteur en verzorgd samen met een vaste collega o.a. agressie trainingen bij instanties en bedrijven. Laatst trainde ze een groep verpleegkundigen en startte de dag met een korte incheck oefening. Ze vroeg de deelnemers rustig in- en weer uit te ademen en eens even te voelen waar hun adem zat, zodat ze weer konden landen in hun lijf. Meteen ontstond er verzet......"Nou dat is niks voor mijn hoor"!"....."Veel te zweverig! 

Bijzonder toch? Want wat is er nou aardser dan ademen? 

Het eerste wat je doet als je ter wereld komt is inademen....en als je deze wereld weer verlaat...is wat je doet?......juist! Uitademen 

Hoe kan het dan toch dat de medewerkers dit ervaarden als zweverig? 

In mijn eigen praktijk kiezen mensen er bewust voor om aan de slag te gaan met de adem, om zo invloed te kunnen uitoefenen op o.a. hun stress-levels. Maar ook ik kom regelmatig mensen tegen die weerstand ervaren tegen "in je lijf komen" en simpelweg beter leren "ademen". Ze zien dan bijvoorbeeld mijn flyer ter promotie van een nb. praktische ademworkshop, waarin ik en mijn collega deelnemers efficiënter leer te ademen. Niks zweverigs aan lijkt mij.

Echter hebben vrienden en familieleden, die er in zijn voorgegaan, vaak bijzondere verhalen. Verhalen over ervaringen, die ze tijdens het bewuster ademen hebben meegemaakt. Haken ze daar op af? Wat vertellen die mensen dan?

Ik begrijp het wel...zodra je met je adem aan de slag gaat, mag je je ongegeneerd op jezelf richten. Naar binnen keren. Iets wat medewerkers in zorgberoep over het algemeen niet zo gewend zijn. Wordt je hier dan toe uitgenodigd, omdat je baas je verplicht een training te volgen, dan kan het zomaar zijn, dat je moeite hebt met voelen of dat je ineens gaat voelen dat je vet veel spanning in je lijf hebt, dat je adem eigenlijk heel hoog en oppervlakkig is, er veel onrust in je hoofd is of dat je ineens emotioneel wordt, omdat jij je dit soort momenten veel te weinig gunt. Sommige deelnemers verontschuldigen zichzelf dan voor hun tranen....want meestal hebben ze geleerd dat je sterk moet zijn. Dus ja...ik snap het wel hoor. 

In verbinding met jezelf komen kan super spannend zijn. Je weet namelijk niet wat je allemaal tegenkomt

Het mooie van bewuster ademen is dát je weer in contact komt je lijf. En dat is je goed recht, want het is jouw lichaam. Daar mág je mee in verbinding staan. De aandacht naar je adem brengen zorgt ervoor dat je weer kunt waarnemen wat er in je lichaam gebeurt. Je ervaart wellicht spanning of verkrampingen. Misschien wordt je emotioneel, maar je hoeft niet uit te leggen en te begrijpen waarom die emotie er is. Hoe gaaf is het als je dit aan durft te gaan? 

Het is jezelf erkennen als mens

Als je je gevoel of andere sensaties blijft ontkennen, wegwuift of wegdrukken, duurt het gevoel of de emotie juist langer. Kun je het toelaten? Simpelweg rustig door blijven ademen?  Dan gebeurt er precies datgene wat je eigenlijk wil. Wanneer je je beseft dat "voelen" je juist mens maakt en je staat jezelf toe dat deze gevoelens of emoties er mogen zijn en je ademt er ook nog eens rustig doorheen, dan worden ze vanzelf minder heftig, zachter en vaak lossen ze helemaal op. Zó! Dat ruimt lekker op! Je voelt je na afloop rustiger, meer ontspannen, stabieler en standvastiger. En dat allemaal, door even stil te staan, bij jezelf, bewust ademend en voelend hoe het met je gaat. Meer is het niet.  

Denk jij nog steeds dat werken met je adem zweverig is? 

Ik laat je graag ervaren hoe praktisch het werken met de adem is en hoe het je meer ontspannen, emotioneel stabieler en krachtiger maakt. 

Voor contact: https://youtime.nl/